سرگرد خلبان پیروز شیخ حسنی نخستین شهید از خیل شهدای نیروی هوایی و همچنین به عنوان نخستین شهید شهرستان تنکابن است که با توجه به حس مسئولیت در ابتدایی‌ترین ساعات آغاز حمله هوایی رژیم بعثی عراق در پایگاه شکاری دزفول به شهادت رسید.

اول خرداد 1331 خورشیدی پسری در خانواده‌ای متدین و معتقد در طالقان دیده به جهان گشود که پس از گذشت 30 سال بعد از این واقعه به عنوان مفاخر ایران در قلب و روح همه جاودان شد.

پیروز شیخ حسنی فرزند نخست و تک پسر خانواده‌ای متدین و معتقد بود که پدری نظامی و مادری خانه‌دار داشت.

وی پس از تولد در تهران سکونت یافت اما در ابتدای نوجوانی خانواده‌اش به تنکابن مهاجرت کرد و او در این شهر رشد و پرورش یافت و پس از طی دوران تحصیلی ابتدایی متوسطه با توجه به اینکه پدری نظامی داشت با روحیات نظامی‌گری آشنا بود به دانشکده نیروی هوایی رفت.

پس از طی مدارج نهایی و اخذ مدرک پایان تحصیل بنابر روال معمول در دولت وقت برای طی  دوره‌های فوق تخصصی به آمریکا عزیمت کرد و روزهای پایانی دوره تخصصی خلبانی این شهید با پیروزی انقلاب همراه بود، او در برابر پیشنهاد دولت آمریکا مبنی بر اینکه او با نظر مساعد دولت ایالات متحده می‌تواند مقیم این کشور شود به این پاسخ بسنده کرد «که من با هزینه ملت ایران آموزش و تخصص دیده‌ام و باید این تخصص‌ها را برای ملت خودم به‌کار گیرم» و به کشور بازگشت

وی در روزهای ابتدایی آغاز جنگ نابرابر و حمله ناجوانمردانه حکومت بعث عراق به عنوان افسر ارشد آموزش خلبانی جنگنده‌های شکاری و نیز مسئول باند پایگاه شکاری دزفول مشغول به خدمت به کشور بود.

خانم نسرین شیخ حسنی خواهر این شهید درباره نحوه شهادت این سردار رشید ایران اسلامی این‌گونه می‌گوید: روز 31 شهریور، نخستین روز حمله رژیم بعث عراق حدود ظهر همسر شهیدم با پیروز در پایگاه شکاری تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد برای صرف نهار به خانه بیاید در همین حین مکالمه تلفنی، جنگنده‌های بعثی به پایگاه یورش می‌برند و آن را بمباران می‌کنند.

وی گفت: سرگرد شهید شیخ حسنی با دادن اطمینان به همسر خود که در این دوران دارای یک فرزند شیرخواره دختر بودند، می‌گوید که شما نهارتان را بخورید من پس از سرکشی پایگاه به خانه می‌آیم و پس از این مکالمه به همراهی راننده خود با یک دستگاه جیپ نظامی به سمت باند و زاغه‌های پایگاه عازم می‌شوند در حالی‌که با باند  فاصله داشتند راننده به فرمانده خود اعلام می‌کند وضعیت قرمز است بهتر است به آن نقطه نروند اما پیروز با توجه به حس مسئولیت و درک اینکه راننده در حالت شوک حمله دشمنان قرار دارد او را پیاده کرده و خود پشت فرمان جیپ نشسته و به سمت باند و زاغه‌ها حرکت می‌کند.

این عضو خانواده شهید شیخ حسنی یادآور شد: به گفته راننده وی پس از پیاده شدن هنوز در شوک حمله دشمن بود که خودروی جیپ شهید شیخ حسنی پس از طی حدود کمتر از 400 متر مسیر به سوی باند پایگاه و با انفجار یک بمب دشمن متوقف می‌شود و با این اتفاق وقتی دیگران که در جای جای پایگاه بودند به او نزدیک می‌شوند با پیکر غرق در خون سرگرد شهید مواجه می‌شوند که از ناحیه سر و پاها دچار اصابت ترکش شده بود و با تلاش همگانی بخشی از باند پروازی پایگاه ترمیم و پیکر سرگرد شیخ حسنی با یک هواپیما به بیمارستان اهواز منتقل و در بدو ورود به بیمارستان و قبل از هرگونه اقدام پزشکی از شدت جراحات و خونریزی جان به جان آفرین تسلیم می‌کند و روح بلندش به ملکوت می‌پیوندد.

خواهر شهید شیخ حسنی ادامه داد: پدر این شهید فوت کرد اما مادرش در حال حاضر بیش از 80 سال سن دارد و در قید حیات است.

حاجیه خانم ربابه سلطانی مادر شهید، فرزندش را بسیار دل رحم معرفی می‌کند که نزد پدر بزرگش از کودکی خواندن قرآن را آموخت، او روحیه تعاون داشته و در دوران دانشجویی با گرفتن مرخصی به زادگاه اجدادی رفته و به همراه پدر و مادر به پدر بزرگ در برداشت محصول کمک می‌کرد.

او تک پسر خانواده‌ است و دارای سه خواهر بوده به علت حس مسئولیت‌پذیری نزد اعضاء خانواده و فامیل بسیار محبوب بود.

داراب بغیازی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران تنکابن نیز در گفت‌وگو بیان داشت: سردار شهید پیروز شیخ حسنی نخستین شهید نیروی هوایی و نیز نخستین شهید تنکابن است و به علت اینکه این شهید همسرش اصفهانی بوده در زمان شهادت بنابر درخواست خانواده همسر در آرامستان کرمانی‌های مقیم اصفهان به خاک سپرده شد.

وی یادآور شد: او از خلبانان بسیار متخصص و متعهد ایران اسلامی بود و در پرواز جنگنده‌های مدل F به‌ویژه F4 و F5 و F14 مهارت زیادی داشت.

رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران تنکابن تاکید کرد: این شهید استاد آموزش خلبانی با جنگنده بود و علاوه بر آن مسئولیت‌های دیگری نیز در پایگاه شکاری دزفول داشت.

بغیازی اظهار داشت: برای ماندگاری نام و یاد این شهید بزرگوار و معرفی این قهرمان دفاع مقدس به نسل‌های آینده تلاش‌هایی صورت گرفته که از جمله آنها نامگذاری کوچه خانه‌ مادری این شهید به نامش در تنکابن، نامگذاری میدان ورودی شرقی شهر تنکابن و نیز درج نام این امیر شهید در تقویم روز شمار تنکابن در کنار قرار دادن لوازم و اشیای ویژه این شهید در موزه دفاع مقدس تنکابن است.

وی افزود: با هماهنگی‌های به عمل آمده تمبر یادبود شهید تهیه شده و به خانواده بزرگوارش اهدا می‌شود.