موفق ترین خلبان شکاری ایرانی با 11 شکار چگونه تا پای اعدام رفت ؟؟؟؟

موفق ترین خلبان شکاری ایرانی با 11 شکار. سرتیپ دوم خلبان جلیل زندی (۱۳۳۰ در گرمسار - ۱۳۸۰ در تهران) خلبان تکخال جنگنده اف-۱۴ نیروی هوایی ایران است که در تمام دوران جنگ ایران و عراق به خدمت مشغول بود. رکوردهای او، وی را واجد شرایط عنوان تک خال و موفق ترین خلبان جنگ ایران و عراق کرد. وی که به «بیباک» شهرت یافته بود، خدمت خود را در نیروی هوایی شاهنشاهی ایران آغاز و به خدمت خود در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران ادامه داد، در زمانی که خدمت نظامی برای خلبانان تا حدودی خطرناک بود. هنگامی که سرگرد نیروی هوایی بود، اغلب با مافوق خود سرهنگ دوم عباس بابایی که افسر مسئول حفظ نیروی هوایی ایران در آسمان بود درگیری داشت. شهید عباس بابایی به برخورد بی رحمانه با خلبانان و افسرانی که متهم به عدم وفاداری به رژیم جدید و ارزش های آن میشدند معروف بود. به همین علت جلیل زندی به ده سال زندان محکوم شد که البته به درخواست فرماندهُ وقت نیروی هوایی و تعدادی از خلبانان نیروی هوایی پس از شش ماه تحمل حبس آزاد گردید. او در طول مدت زندان به مجازات اعدام نیز تهدید شده بود.
شهرت وی به عنوان خلبان جنگنده اف-۱۴ است. وی دارای ١١ پیروزی هوایی قابل استناد و اعتماد (تایید شده توسط منابع غربی) ٤ فروند میگ-۲۳، ۲ فروند سوخو-۲۲، ٢ فروند میگ-۲۱ و ۳ فروند داسو میراژ اف۱ میباشد. از این رو او به عنوان موفق ترین خلبان شکاری ایرانی و موفق ترین خلبان اف-١٤ شناخته میشود.
آخرین پست رسمی او قبل از مرگ، معاون طرح و برنامه در ستاد نیروی هوایی ایران بودهاست. او به درجه سرتیپ دومی ارتقاء درجه پیدا کرد و در سال ۱۳۸۰ در یک حادثه رانندگی به همراه همسرش زهرا محب درگذشت.




و یک روایت دیگر از این ماجرا در پایین نقل می کنم و نه تایید و نه تکذیب ...

شهید بابایی را همه میشناسند و احتیاجی به معرفی ندارد، از شهدای بنام و قهرمان جنگ ، مردی افتاده و بی ادعا که خود را وقف دفاع از کشور و آرمان هایی که به آن معتقد بود کرده بود.

از معدود خاطراتی که خلبانان جنگ با رنجش از آن یاد میکنند نقش ایشان در دادن حکم اعدام به مرحوم جلیل زندی بود، چند و چون آن هنوز در هاله ای از ابهام است، نقل قول زیر از زبان یکی از پرسنل آن روزهای پایگاه هشتم در مورد آن رویداد است.

" بدلیل پیشگیری از هرگونه پیش داوری در این زمینه، الزاما" وظیفه خود می دانم تا بعنوان دوست و رفیق و همکار بسیار نزدیک به هر دو طرف این ماجرا، عینا" اتفاقاتی که منجر به صدور این حکم گردید را برای شما بازگو نمایم، تا بدون هیچگونه حاشیه ای در جریان اصل این قضایا قرار بگیرید.

در بعد از ظهر یکی از روزهای پائیز کمتر از دو ساعت مانده به غروب آفتاب، یکی از افسران عملیات پایگاه هشتم بنام مرحوم طهانی از جناب زندی میخواهند که جهت اجرای ماموریتی فوری با یکفروند هواپیمای بونانزا به بوشهر پرواز نمایند که نامبرده پس از ابلاغ این ماموریت به هواشناسی مراجعه و با گرفتن هوای حاضر و هوای پیش بینی مسیر به عملیات بازگشته و عنوان می نماید که هم هوای مسیر مناسب پرواز بونانزا نیست و هم هوای پیش بینی وضعیت بدتری دارد ضمن اینکه در صورت بروز هر گونه اشکالی در مسیر اگر مجبور به بازگشت به اصفهان باشیم نشستن هواپیما در اصفهان به بعد از غروب آفتاب منتهی خواهد شد که پرواز بونانزا هم با امکانات ناوبری که در آن زمان داشت در شب ممنوع بوده و لذا جناب زندی با تکیه بر این مفروضات از انجام این پرواز بدلیل بدی هوای مسیر و هوای پیش بینی بصورت منطقی و برابر دستور العملهای پروازی با هواپیماهای سبک، از انجام این پرواز امتناع می ورزد، و چون برخوردهائی از همین دست قبلا" هم در دوران مسئولیت جناب طهانی در عملیات پیش آمده بود، ایشان پس از استماع دلائل عدم پرواز مرحوم زندی ابتدا" اصرار به انجام حتمی ماموریت مینمایند که پس از تاکید جناب زندی به عدم انجام این پرواز، از ایشان میخواهند که مراتب استنکاف از اجرای ماموریت ابلاغی را کتبا" بر روی کاغذی نوشته و به وی تحویل نماید که مرحوم زندی هم عینا" همین موارد را و دلائل عدم پرواز را مکتوب نموده و در اختیار ایشان قرار میدهد.

جناب طهانی بلافاصله مراتب امتناع از پرواز مرحوم زندی را بدون ذکر دلائل منطقی ابراز شده وی، باستحضار فرماندهی وقت پایگاه ( شهید بابائی) میرساند و ایشان هم جهت متنبه نمودن وی و سایر پرسنل در اطاعت محض از مافوق در زمان جنگ، بلافاصله دستور اعلان مراتب را با همین مضمون بدادسرای انقلاب اصفهان صادر مینماید، که دادسرای مربوطه ابتدا" با صدور حکم بازداشت ایشان، وی را دستگیر و بازداشت نموده و با توجه به وجهه بسیار خوب شهید بابائی در بین مسئولین وقت و اینکه ایشان تصمیم اشتباهی نخواهد گرفت و تصمیماتش تماما" در جهت بقای نظام می باشد، با یک بررسی اجمالی و بدلیل اعتقاد راسخ به عملکرد صحیح شهید بابائی، با تشکیل جلسه دادگاه نظامی انقلابی نامبرده را باتهام "سرپیچی از دستور فرمانده مافوق، در زمان جنگ" به اعدام محکوم می نماید!!!!!

با بازداشت مرحوم زندی ولوله ای خاص در نیروی هوائی و بین خلبانان شکاری و بخصوص خلبانان اف ١٤ ایجاد شده بود و هر کس بطریقی می خواست شهید بابائی را از این اقدام منصرف نماید، که ایشان هم با قاطعیت و با اصرار شدید بدنبال اجرای حکم دادگاه بود تا به بقیه پرسنل نیرو نیز تفهیم نماید که عدم اطاعت محض از فرماندهان جوان و متعهد منصوبه در پایگاه ها، مستوجب چنین تنبیهاتی خواهد گردید.

درخواست نامه خلبانان پایگاه هشتم شکاری اصفهان برای آزادی جلیل زندی، صفحه یکم




درخواست نامه خلبانان پایگاه هشتم شکاری اصفهان برای آزادی جلیل زندی، صفحه دوم




بعد از ادامه پیدا کردن بازداشت مرحوم زندی و اخبار جسته گریخته ای که در مورد حکم صادره به گوش پرسنل پروازی رسیده بود، حتی خود مرحوم طهانی نیز از عملکرد غلط خود پشیمان و با وساطت شهید آل آقا و سایر همکاران سعی در منصرف نمودن شهید بابائی از ادامه بازداشت وی داشتند که هیچیک کارساز نبوده و در نهایت دو یا سه روز قبل از اجرای حکم اعدام وی جناب سرهنگ خلبان ( تیمسار بازنشسته فعلی) حسن افغانطلوعی که جانشین معاونت عملیات پایگاه اصفهان بودند به تهران مراجعه و توسط برخی از همکاران و دوستان قدیمی مرحوم زندی بطریقی مراتب نگرانی شدید پرسنل پروازی از اجرای این حکم نا ثواب و اصل قضایا را بعرض رهبر رسانیده که با صدور اوامر اکید امام به ریاست جمهور وقت دستور کان لم یکن شدن حکم اعدام و آزادی فوری مرحوم جلیل زندی صادر گردید و جناب افغانطلوعی بلافاصله پس از خاتمه این جلسه و دریافت دستور ریاست جمهوری به اصفهان بازگشته و قبل از طلوع آفتاب روز بعد اوامر امام و نامه ریاست جمهوری را به دادسرا و زندان اصفهان ابلاغ نمودند و بدین شکل مرحوم زندی که یکی از خلبانان شاخص و با سواد هواپیمای اف ١٤ بود بسلامت باغوش خانواده خود و دوستان همکار خویش بازگشت. "

عملکرد و دلاوری های بعدی مرحوم جلیل زندی نشان از تعهد سربازی ایشان بود





سرتیپ دوم جلیل زندی


(۱۳۳۰ در گرمسار - ۱۳۸۰ در تهران) خلبان تک‌خال جنگندهٔ اف-۱۴ نیروی هوایی ایران است که در تمام دوران جنگ ایران و عراق به خدمت مشغول بود. رکوردهای او، وی را واجد شرایط عنوان تک‌خال و موفق‌ترین خلبان جنگ ایران و عراق در نبردهای هوایی کرد










دوران کودکی و نوجوانی

جلیل زندی در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۰ در شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. پدرش عزت اله زندی تکنسین راه آهن و مادرش گوهرتاج فولادی خانه‌دار بود. جلیل به همراه خانواده اش تا پایان کلاس نهم دبیرستان (سال ۱۳۴۴) در گرمسار زندگی می‌کرد و به علت انتقالی پدرش به تهران (محله خانی آباد) آمد . او دوره دبیرستان را در تهران، دبیرستان وحید به پایان رساند. او در سال ۱۳۴۷ دیپلم گرفت . در آن دوران او در آزمون ورودی دانشگاه پهلوی شیراز در رشته مهندسی کشاورزی پذیرفته شد، ولی به علت زیادی مخارج از رفتن به شیراز بازماند. به دلیل آن که سن اعزام به سربازی در آن دوران بیست سالگی بود او باید دو سال صبر می‌کرد و چون بدون کارت پایان خدمت سربازی اجازه استخدام در ادارات را نداشت به ارتش پیوست. او در اواخر سال ۱۳۴۸ به عنوان همافر به نیروی هوایی ارتش پیوست اما پس از چند ماه در اوایل سال ۱۳۴۹ به علت علاقه‌ای که به خلبانی داشت به عنوان هنرجوی خلبانی به آمریکا اعزام شد و پس ازگذراندن یک دوره ۱۴ ماهه در آمریکا به عنوان خلبان به ایران بازگشت.






خدمت در نیروی هوایی، بازداشت و جنگ ایران و عراق

در بازگشت زیر نظر شهرام رستمی که به تازگی به عنوان معلم پرواز معرفی شده بود به یادگیری پرواز هواپیمای اف-۴ئی گمارده شد. او مطابق معمول دوره‌ها را به خوبی گذراند. این موضوع باعث دوستی او با ایشان شد که همواره تحت الشعاع احترام متقابل استاد-شاگردی بود. محل خدمت او به عنوان خلبان اف-۴ئی در همدان بود.

وی درتاریخ بیست و ششم آبان ماه ۱۳۵۷ دوره خلبانی اف-۱۴ای را گذرانده و از آن پس در پایگاه هشتم شکاری اصفهان به خدمت ادامه داد.
در نخستین روز جنگ هنگامی که هواپیماهای عراقی فرودگاه مهرآباد را بمباران کردند او برای دیدن بستگانش در تهران به سر می‌برد که با شنیدن خبر بمباران فورا به اصفهان بازگشت. پس از آغاز جنگ نیز در خدمت نیروی هوایی باقی ماند و در کنار دوستان و همرزمانش به دفاع از مرزهای کشور پرداخت.

هنگامی که سروان نیروی هوایی بود، اغلب با مافوق خود سرهنگ دوم عباس بابایی که فرماندهٔ پایگاه هشتم شکاری اصفهان بود درگیری داشت.

در روز ۶۱/۴/۲۳ با مراجعه ماموران به درب منزلش او را به اتهام تمرد از دستور به بازداشتگاه منتقل کردند. این اتهام توسط عباس بابایی فرمانده وقت پایگاه اصفهان به او نسبت داده شده بود. پس از بازداشت او را به دادگاه انقلاب تحویل دادند.



 
نفر دوم نشسته از راست جلیل زندی و نفر دوم ایستاده از راست عباس بابایی

دادگاه انقلاب جلیل زندی را به ده سال زندان محکوم کرد که البته به درخواست فرماندهٔ وقت نیروی هوایی و تعدادی از خلبانان نیروی هوایی پس از شش ماه آزاد گردید. او در طول مدت زندان به مجازات اعدام نیز تهدید شده بود.

دلیل اتهام تمرد از دستوری که به او نسبت داده شد این بود که از او خواسته شد تا با هواپیمای بونانزا - که هواپیمایی تک موتورهٔ ملخدار است و فاقد سیستمهای لازم ناوبری جهت پرواز مسیرهای دور می‌باشد – در یک ماموریت به بوشهر پرواز کند و او به علت آشنا نبودن با مسیر در خواست یک بلد را داشت و زمانی که با درخواست او مخالفت شده بود از انجام این دستور امتناء نمود. زیرا یکی از قوانین آموزش پرواز با هواپیمای بونانزا در نیروی هوایی این است که هر خلبان اولین پرواز مسیر دور خود را همراه با استاد انجام دهد.

گزارش کتبی سروان زندی به مسئول عملیات پایگاه مبنی بر عدم توانایی انجام آن ماموریت و ارجاع این گزارش به فرمانده وقت پایگاه هشتم شکاری، عباس بابایی، بی گناهی او و جعلی بودن اتهام وارده از طرف فرمانده وقت پایگاه را اثبات کرد و به درخواست فرماندهٔ وقت نیروی هوایی، سرهنگ صدیق، و تعدادی از خلبانان نیروی هوایی پس از شش ماه از زندان آزاد گردید.

شهرت جلیل زندی به‌عنوان خلبان جنگندهٔ اف-۱۴ است. وی دارای ۱۱ پیروزی هوایی قابل استناد و اعتماد (تأییدشده توسط منابع غربی) ۴ فروند میگ-۲۳، ۲ فروند سوخو-۲۲، ۲ فروند میگ-۲۱ و ۳ فروند داسو میراژ اف۱ می‌باشد.از این رو او به عنوان موفق‌ترین خلبان شکاری ایرانی و موفق‌ترین خلبان اف-۱۴ جهان شناخته می‌شود.

آخرین پست رسمی او پیش از مرگ، معاون طرح و برنامه در ستاد نیروی هوایی ایران بوده‌است. او در سال ۱۳۸۰ در یک حادثهٔ رانندگی به همراه همسرش زهرا محب شاهدین درگذشت.