هوش مصنوعی

می خواهم دنیا را بهم بریزم
یک شهر را
یک خیابان را
و این خانه را
که جای خالی کوچکی
برای پنهان کردن دلتنگی هایم ندارد!

بدون تو “لبم”
فقط به درد حرف می خورد

دلتنگم…
برای کسی که مدتهاست بی آن که باشد
هر لحظه زندگی اش کرده ام…!

هیچکس
جز تو نمیتواند
نجاتم دهد
وقتی انگشتهایم میان
موج موهایت غرق میشود!

خوبان را باید روی چشم ها گذاشت ...

کجایی ؟؟

چشــم هایـــــم " بهانه ات" را گـــــرفته انـــد ...!

این برگ‌های زرد 

به خاطر پاییز نیست 
که از شاخه می‌افتند 
قرار است تو از این کوچه بگذری 

و آن‌ها 
پیشی می‌گیرند از یکدیگر 
برای فرش کردن مسیرت.. 

گنجشک‌ها 
از روی عادت نمی‌خوانند، 
سرودی دسته‌جمعی را تمرین می‌کنند 
برای خوش‌آمد گفتن 
به تو.. 

باران برای تو می‌بارد 
و رنگین‌کمان 
– ایستاده بر پنجه‌ی پاهایش – 
سرک کشیده از پسِ کوه 
تا رسیدن تو را تماشا کند. 

نسیم هم مُدام
می‌رود و بازمی‌گردد
با رؤیای گذر از درز روسری
و دزدیدن عطر موهایت!
زمین و عقربه‌ی ساعت‌ها
برای تو می‌گردند
و من
به دورِ تو!

یغما گلرویی

 

زمان بده
مثلابیا و بگو
تا فلان روز ماندنى هستم
تا فلان روز روى من حساب کن
بى خبر تصمیم نگیر
تمام آدمهایى که نزدیکترینشان را ناگهان از دست دادند
دیگر هیچوقت زندگى نکردند !

.

.

.

روزگاری یک تبسم
یک نگاه
خوش تر
از گرمای صد آغوش بود . . .

.

.

.

بودَت یک جور
نبودَت یک جور
باتو
تمامِ بلاتکلیفی ها را تجربه کردم . . !

.

.

.

کسیو که دوست دارید اسمشو زیاد صدا بزنید
آدما از شنیدن اسم خودشون خوشحال میشن 

.

.

.

ناگهان صبح می‌شود
و تو می آیی
با لبخندِ خورشید
بوسه‌های گرم تو
با چای صبحانه‌ام
دم می‌کشد
و تمام من
حل می‌شود
در فنجان چشمان تو . . .

.

.

.

مجری رادیو
صبح ها
آنقدر با نشاط میگوید :
صبح بخیر
به امروز لبخند بزن
که
انگار تو آمده ای . . !

.

.

.

تو اگر در کنار من باشی
همه را می‌شود کنار گذاشت . . .

.

.

.

زنی که زیر لب غرغر می کند
بد وبیراه به سرمای زمستان می گوید
دیوانه نیست
دلش تنگ آغوش
“مردانه”ای شده . . .

.

.

.

من
سخت نمی گیرم
سخت است جهان
بی تو . . .

.

.

.

من زخم خورده از رفیقی نیمه راهم
تنهای تنها ، مثل شاهی بی سپاهم . . !

.

.

.

برف
باران
شال گردن
هم بهانه است
زمستان آمده
برای تماشای تو . . .

.

.

.

و ” دی ”
تنها دو حرفی سال
میان دو جین ماه است
مثل ” تو ”
که دو حرفی ترین بیت
میان هزار غزلی . . .

.

.

یک فصل از یک قصه؟
نه! این را نمی خواهم
می خواهم از این پس
تمامِ ماجرا باشی . . .

.

.

.

تهش با اونی میمونی که کنارش امنیت داری
نَه کسی که هِی باید مواظبش باشی خطا نره !

.

.

.

شاید حق را به تو نمیدهد
حس میکنی درکت نمی کند
اما آخر ِ بحث
همیشه با یک شکلک،
یک لبخند،
یک بوسه،
قانعت میکند
از دستش نده!
او دوست داشتنی ترین خودخواهِ روی زمین است . . .

.

.

.

این روز ها مثل آدم برفی قصه ها
با لبخند تمام میشوم
با یک تفاوت
او از گرمی من از سردی !

.

.

.

کیفیت را فدای کمیت نکنید
یک دانه نابش را داشته باشید
یک عمر به عالم و آدم پُزَش را بدهید
رنگین کمان ها به چشم بهم زدنی ناپدید میشوند!

مطالب مرتبط را ببینید